Victoria, Seattle, Port Angeles
Door: Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
09 September 2014 | Verenigde Staten, Port Angeles
Victoria, Vancouver Island, Seattle
Na anderhalve dag varen zijn we uiteindelijk op de laatste stop aangekomen, Victoria. De stad waar het altijd mooi weer is. Nu dus ook. 24 gr C . Omdat we de stad al redelijk goed kennen, besloten we om nog eens met de Harbourferry, vanaf de haven naar de camping te varen waar we al diverse keren overnacht hebben tijdens onze campervakanties.
Vanaf het cruiseschip hadden we camping al zien liggen. (Het weer was prachtig en zo helder dat we Mount Baker, in de Northern Cascades, zonden zien. )
Tsjonge, dan merk je ineens weer dat Canada toch wel duur is geworden. We werden afgezet bij de camping, en hebben daar nog wat rondgelopen en gedronken en zijn toen weer verder gegaan met het havenpontje, naar Fishermans wharf. Het was een hele reeks dejavuutjes achter elkaar. Ook na ons bezoek aan de camping, een dag later, dachten we oh, ja die muggen daar. Je merkt er niet zoveel van als je er bent, maar dan een dag later blijk je helemaal onder de bulten te zitten, die uitgroeien tot plakkaten van bijna 5 cm in doorsnee.
Vanaf Fishermans wharf hebben we het laatste stuk terug naar het cruiseschip gelopen.
We moesten redelijk op tijd weer terug zijn, want we hadden voor de avond een uitnodiging gekregen voor een diner in het chique Pinnacle Grill restaurant. We hoefden gelukkig niet verplicht chique gekleed. Het was inderdaad een heerlijke maaltijd. Een keer per cruise worden in dit restaurant gerechten geserveerd van wereldberoemde koks, en heet het naar het bekende Parijse restaurant Le Cirque(?)
De koffers moesten weer ingepakt, gelabeld en op de gang gezet worden. Het einde van onze vaarvakantie was nu echt in zicht. Jammer hoor. Nog een laatste borrel in de Crows Nest terwijl we de laatste Sail Away afwachtten.
Zondag 7 september,
Om half zeven was de Amsterdam weer aangemeerd in Seattle. Pier 91.
Het weer was net zo prachtig als op de dag dat we vertrokken. Het was zelfs zo helder dat we vanaf het schip Mount Rainier konden zien liggen. Dat komt blijkbaar niet zo vaak voor.
Nog snel even ontbijten en dan maar wachten tot we van boord mochten. De eersten gingen al van boord zodra de gangway open was. Om 7 uur al. Wij konden om half 9 het schip verlaten, onze koffers ophalen in de terminal en aansluiten in de rij voor prepaid transfer naar de luchthaven. Tjonge, wat een massa mensen. Want behalve de ms Amsterdam, was er ook een schip van de Princes Lines aan het ontschepen. Daar zaten naar schatting zo'n kleine 2500 mensen op, en samen met die 1300 van de HAL geeft dat een hoop gekrioel.
Allemaal in de rij voor transport naar de luchthaven. Maar het liep allemaal gesmeerd.
We waren om 10 uur op Seattle International Airport.
Met een andere shuttle bus lieten we ons naar de terminal brengen waar de huurauto's opgehaald kunnen worden. Vanuit Nederland hadden we al een auto gereserveerd, bij Alamo.
We checkten in bij die balie, kregen een formulier mee waarmee we de auto konden ophalen. In de parkeergarage, waar alle huurauto's staan werden we door een medewerker verwezen naar de categorie die wij gehuurd hadden. "Zoek er maar een uit en rijden maar...."
Oh, dachten wij. Typisch. We liepen langs de rij Mid size SUV, allerlei merken auto's stonden er. Wij kozen een Toyota, betrouwbaar en zuinig. We reden er mee de gagrage uit, en bij de poort werd de auto gescand. Zo was er toch nog een bepaalde registratie met welke auto we op pad waren. Uiteindelijk bleken we een supergrote Toyota Sienna, voor 6 personen te hebben genomen. We waren onderweg. Het was wel weer even wennen, zo vanaf het schip in de auto op een zesbaansweg, dwars door Seattle. Maar met de Amerikaanse navigatie-truus vonden we onze weg ,richting Port Angeles.
De grote wegen veranderden al redelijk snel in een twee baans weg, en na een uurtje rijden stonden we ineens voor een ferry. Blijkbaar hadden we truus niet zo geprogrammeerd wat we geen ferry's onderweg zouden nemen. Maar ja, voor $25,00 waren we in 30 minuten aan de overkant, en dat scheelde toch zo'n anderhalf a twee uur omrijden.
Om ongeveer 2 uur waren we in Port Angeles, in het Olympic Lodge hotel.
Na anderhalve dag varen zijn we uiteindelijk op de laatste stop aangekomen, Victoria. De stad waar het altijd mooi weer is. Nu dus ook. 24 gr C . Omdat we de stad al redelijk goed kennen, besloten we om nog eens met de Harbourferry, vanaf de haven naar de camping te varen waar we al diverse keren overnacht hebben tijdens onze campervakanties.
Vanaf het cruiseschip hadden we camping al zien liggen. (Het weer was prachtig en zo helder dat we Mount Baker, in de Northern Cascades, zonden zien. )
Tsjonge, dan merk je ineens weer dat Canada toch wel duur is geworden. We werden afgezet bij de camping, en hebben daar nog wat rondgelopen en gedronken en zijn toen weer verder gegaan met het havenpontje, naar Fishermans wharf. Het was een hele reeks dejavuutjes achter elkaar. Ook na ons bezoek aan de camping, een dag later, dachten we oh, ja die muggen daar. Je merkt er niet zoveel van als je er bent, maar dan een dag later blijk je helemaal onder de bulten te zitten, die uitgroeien tot plakkaten van bijna 5 cm in doorsnee.
Vanaf Fishermans wharf hebben we het laatste stuk terug naar het cruiseschip gelopen.
We moesten redelijk op tijd weer terug zijn, want we hadden voor de avond een uitnodiging gekregen voor een diner in het chique Pinnacle Grill restaurant. We hoefden gelukkig niet verplicht chique gekleed. Het was inderdaad een heerlijke maaltijd. Een keer per cruise worden in dit restaurant gerechten geserveerd van wereldberoemde koks, en heet het naar het bekende Parijse restaurant Le Cirque(?)
De koffers moesten weer ingepakt, gelabeld en op de gang gezet worden. Het einde van onze vaarvakantie was nu echt in zicht. Jammer hoor. Nog een laatste borrel in de Crows Nest terwijl we de laatste Sail Away afwachtten.
Zondag 7 september,
Om half zeven was de Amsterdam weer aangemeerd in Seattle. Pier 91.
Het weer was net zo prachtig als op de dag dat we vertrokken. Het was zelfs zo helder dat we vanaf het schip Mount Rainier konden zien liggen. Dat komt blijkbaar niet zo vaak voor.
Nog snel even ontbijten en dan maar wachten tot we van boord mochten. De eersten gingen al van boord zodra de gangway open was. Om 7 uur al. Wij konden om half 9 het schip verlaten, onze koffers ophalen in de terminal en aansluiten in de rij voor prepaid transfer naar de luchthaven. Tjonge, wat een massa mensen. Want behalve de ms Amsterdam, was er ook een schip van de Princes Lines aan het ontschepen. Daar zaten naar schatting zo'n kleine 2500 mensen op, en samen met die 1300 van de HAL geeft dat een hoop gekrioel.
Allemaal in de rij voor transport naar de luchthaven. Maar het liep allemaal gesmeerd.
We waren om 10 uur op Seattle International Airport.
Met een andere shuttle bus lieten we ons naar de terminal brengen waar de huurauto's opgehaald kunnen worden. Vanuit Nederland hadden we al een auto gereserveerd, bij Alamo.
We checkten in bij die balie, kregen een formulier mee waarmee we de auto konden ophalen. In de parkeergarage, waar alle huurauto's staan werden we door een medewerker verwezen naar de categorie die wij gehuurd hadden. "Zoek er maar een uit en rijden maar...."
Oh, dachten wij. Typisch. We liepen langs de rij Mid size SUV, allerlei merken auto's stonden er. Wij kozen een Toyota, betrouwbaar en zuinig. We reden er mee de gagrage uit, en bij de poort werd de auto gescand. Zo was er toch nog een bepaalde registratie met welke auto we op pad waren. Uiteindelijk bleken we een supergrote Toyota Sienna, voor 6 personen te hebben genomen. We waren onderweg. Het was wel weer even wennen, zo vanaf het schip in de auto op een zesbaansweg, dwars door Seattle. Maar met de Amerikaanse navigatie-truus vonden we onze weg ,richting Port Angeles.
De grote wegen veranderden al redelijk snel in een twee baans weg, en na een uurtje rijden stonden we ineens voor een ferry. Blijkbaar hadden we truus niet zo geprogrammeerd wat we geen ferry's onderweg zouden nemen. Maar ja, voor $25,00 waren we in 30 minuten aan de overkant, en dat scheelde toch zo'n anderhalf a twee uur omrijden.
Om ongeveer 2 uur waren we in Port Angeles, in het Olympic Lodge hotel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
