Sleepless in Seattle

Sleepless in Seattle.

Niet de vulkaan in IJsland maar het slechte weer in Nederland zorgde voor een fikse vertraging bij vertrek vanaf Schiphol.
Net nadat de gezagvoerder het cabinepersoneel had geinstrueerd om de deuren te sluiten, kwam hij met de mededeling dat we vanwege het noodweer niet konden opstijgen.
We moesten een klein kwartiertje wachten. Maar na dat kwartiertje kwam er nog een klein uurtje bij. Uiteindelijk vertrokken we om tien over drie richting Reykjavik voor de eerste etappe. Safety first. De vlucht verliep verder prima. Door de vertraging was ook de overstaptijd in Reykjavik met vijf kwartier ingekort naar 45 minuten. Dus alle zeilen bijzetten om optijd in te stappen. Nu dachten wij dat zal wel allemaal lukken, klein vliegveld, niet veel passagiers, weinig vliegtuigen. Volkomen fout natuurlijk. Wel een kleine luchthaven, maar een gekrioel van reizigers die een connecting flight moesten halen. In al die haast ben ik er ook nog uitgepikt voor een willekeurige check, mijn bagage werd nagekeken, drugtest, fouilleren en zo. Onoverzichtelijk waar we moesten instappen. Dus we zijn aangesloten in een willekeurige rij mensen in de hoop dat we onze in boarding lane zouden staan. Uiteindelijk na veel gedrang en gehaast zagen we tussen de mensenmassa een bord voor onze vlucht hangen. Dus direct die richting gegaan.
Het kwam allemaal een beetje primitief over. Maar we waren op tijd. Vervolgens in een bus over het vliegveld naar het vliegtuig gebracht, komt ook een beetje goedkoop over, maar alla, toen we eenmaal op de trap (bordestrap) van het vliegtuig stonden had JW een presidentieel gevoel over zich.
Icelandair heeft vanuit Reykjavik veel vluchten naar NoordAmerika. Ik had zelf van de maatschappij een nogal hoge pet op en de vluchten zijn ook goed verlopen, maar de service is vergelijkbaar met Ryan Air en andere budgetmaatschappijen. Ik achtte het vanzelfsprekend dat je op een transatlantische vlucht wel een maaltijd of een snack zou krijgen, en ook omdat je geen etenswaren de US mag invoeren hadden we bewust niets te eten meegenomen, dus zelfs geen pepermuntje o.i.d.. Maar je raadt het al, alles wat je wilde nuttigen, op koffie en frisdrank na, moest gekocht worden. Met een lege maag zijn wij het vliegtuig ingestapt, en met een nog legere maag weer uitgestapt. Een zakje nootjes met rozijntjes ( €3,00 voor 50 gram) was onze maaltijd. Want ja, je moet toch wat. De prijzen logen en niet om dus. Na een vlucht van acht uur zijn we uiteindelijk in Seattle geland. De passage door de douane ging gelukkig voorspoedig. We hebben een taxi genomen (yellow cab) naar het hotel, ingechekt en even een diepe zucht gelaten. Hehe.
Nu ik dit verslag zit te schrijven ben over mijn slaap heen, ik heb ongeveer zes uur geslapen, niet gek, maar het is 4 uur 'snachts en slapeloos. Dus wat kan je dan beter doen dan even je belevenissen( cq frustaties) even van je afschrijven om familie en kennissen weer even deelgenoot te laten zijn van je avonturen.