Aan boord van de Zuiderdam

Na ruim twee dagen varen zijn we zaterdag op Aruba aangekomen. Drie uur eerder dan gepland, vanwege het overslaan van Half Moon Cay, meerden we aan in Oranjestad. De temperatuur was natuurlijk alweer opgelopen tot zo'n 28 graden. We bleven voor het comfort nog even aan boord, want om kwart voor twaalf moesten we ons melden in de terminal voor onze zeil en snorkel excursie op de Caribische zee.
Gewapend met zonnebrandbescherming, en badpak aan meldden we ons bij de excursiebalie in de terminal. Daar moesten we een soort van verklaring tekenen dat we niemand aansprakelijk zouden stellen en op eigen risico deze tocht wilden meemaken.
Ik had mij vooraf al een beetje afgevraagd of wij niet te oud zouden zijn voor deze trip, maar die vraag was snel,beantwoord toen ik het gezelschap Voor het snorkelen in de terminal zag staan. In optocht liepen we naar de reuze catamaran, om precies te zijn moesten er 80 personen een plekje vinden aan boord. Er was niet voor iedereen een plekje in de schaduw wat voor sommigen eigenlijk wel gewenst was.
Onder zeil en met de motor aan voeren we af op de eerste snorkelplek. Een ieder die wilde snorkelen was inmiddels voorzien van flippers en duikbril met snorkel.
Catalina beach, voor de kust van Aruba zou een van de betere plekken zijn om de mooiste tropische vissen te spotten. Stoer als ik was trok ik de snorkeluitrusting aan, Jan Willem verkoos een plekje aan boord in de schaduw, en ging ik via de zwemtrap het 29 graden warme zoute water in. Het water was prima, alleen had ik al snel door dat snorkelen niet mijn ding was. Ik wist me geen raad met die flippers, met die snorkel kreeg ik het benauwd en met die onderwatercamera in de hand had ik blijkbaar nog een extra handicap. Neen, geen succes voor mij. Snel probeerde ik nog een foto te maken van onderwater, maar helaas daar waren geen vissen op te zien.
Uiteindelijk gaf ik het maar op en ben als een van de eersten weer uit het water gegaan. Andere opvarenden kwamen erg enthousiast terug aan boord, mooie vissen gezien, inktvissen zee-egels. Nou misschien ooit nog eens een andere keer.
Bij een volgende snorkelplek mocht er niet zonder flippers gezwommen worden vanwege de stroming, dus ben ik wijselijk aan boord gebleven. Er zou onder water een scheepswrak te zien zijn dat 75 jaar geleden gezonken was.
Na de tweede stop had een van de bemanningsleden een ruime hoeveelheid rumpunch gemixt. Iedereen kon hiervan meedrinken zoveel als hij of zij wilde. Dit werd bewust pas na de duikstops geschonken om te voorkomen dat men vissen zou zien die groter dan de boot leken