Twee reisdagen.

Twee reisdagen achter de rug.

We zijn zondag vertrokken uit Niagara Falls. Yogibear zwaaide ons uit. Die staat trouwens altijd te zwaaien bij de ingang van de campground, of je nu binnen aankomt of weggaat. Na nog een kleine boodschap ( bij de supermarkt) en een tankbeurt voor de camper zijn we richting Buffalo vertrokken voor de grensovergang naar de USA. Het was slechts 25 km. We wisten al dat je geen fruit, groenten en firewood mee mag nemen de grens over dus dat hadden we expres ook niet gekocht. Het leek allemaal,erg vlot te gaan. We hadden thuis het inreisvisum voor Amerika al in orde gemaakt om tijd te sparen. We moesten de camper parkeren, uitstappen en plaatsnemen in een wachtruimte tot onze namen werden omgeroepen. Het hele proces duurde ca.30 minuten. Na het afrekenen van de definitieve visa konden we verder rijden. Het rijden in dit gedeelte van Noord Amerika is merkbaar anders dan in de Westkant. Er is veel meer verkeer op de weg en er zijn meer grotere steden waardoor de drukte op de weg ook meer is. Bijna vergelijkbaar met de randstad.we draaiden op een Interstate weg, een snelweg die diverse staten met elkaar verbindt, en konden op de cruise control voor bijna 400 km die weg volgen. Maar naarmate wij verder reden werd het toch wel rustiger op de weg. Er was nog weinig bladverkleuring te zien aan de bomen langs de snelweg. Maar naarmate we onze route volgden veranderde ook het landschap. Het leek bijna alsof we in Duitsland, in de regio van Sauerland reden. Een licht glooiend landschap met mooie verkleurende bomen.
We hadden besloten bij een State Park te overnachten, en Thompson Lake State park.
De rit vanaf de snelweg er naar toe was prachtig, het leek wederom alsof we in Duitsland reden maar nu in het Eiffel gebied. Uiteindelijk kwamen we bij de campground. Een plaats zonder faciliteiten, maar de natuur, de sereniteit van de omgeving en afwezigheid van snelweggeluiden en loeiende treinen, gaven een heerlijk relaxte sfeer. Er was alleen het getjirp van de eekhoorns en het gekrakeel van de vogels. Voor de rest was het muisstil.

Vandaag, maandag 3 oktober hebben we onze reis naar de kust voortgezet. We moesten nog zo'n 350 km richting Boston. Het plan was om op een camping in Salem te overnachten, aan het water, en dan de volgende dag met een ferry naar Boston te gaan, zodat we niet met het bakbeest de grote stad in hoefden.
Ook deze lange reis toonde weer een verscheidenheid aan landschappen, die toch nog steeds erg Duits aandeden. Wat wel opviel was dat er tussen het groene blad aan de bomen langs de weg, af en toe een enorme kleurexplosie was waar te nemen van verkleurende bladeren. Van licht geel naar knaloranje en felrood. Prachtig om te zien. Jammergenoeg was er geen gelegenheid om langs de weg te stoppen om foto's te maken. Hopelijk komen er nog genoeg gelegenheden om mooie bladverkleuringen vast te leggen.
Hoe dichter bij Boston we kwamen, hoe drukker het verkeer werd.
Maar wij Nederlanders zijn wel wat drukte gewend, dus JW verblikte of verbloosde niet, en stuurde de camper prima naar Salem, Massachusettes. Op Winter Island Campground staan we nu. Niet echt een ground, maar meer een parkeerplaats aan een baai waar bootjes in en uit het water gelaten kunnen worden. Veel luxe is er niet. Je kunt wel heerlijk op een bankje aan het water zitten, echt iets voor ons. Morgen proberen we met de ferry naar Boston te gaan. De veerpont vertrekt hier zo'n 20 minuten lopen vandaan, en meer als het goed is in het centrum van Boston aan. We gaan het morgen uitproberen.