De eerste dagen met de camper.

Donderdag 22 mei 2015
Jonge groene blaadjes, staalblauwe lucht en besneeuwde bergtoppen.
Na een korte nacht, waarschijnlijk door het tijdsverschil, zijn we uiteindelijk om half vijf ‘smorgens maar opgestaan in het hotel en hebben we onze tijd uitgezeten op de hotelkamer totdat het een beetje redelijk normale tijd was om je gezicht bij de receptie te laten zien. Rond zes uur ben ik koffie gaan halen in de lobby van het hotel. We waren allebei klaarwakker. Na een echt amerikaans ontbijt, vooral veel met koffie en nog meer koffie, namen we onze plek in in de lobby van het hotel wachtten we op de transfer naar Fraserway.
Er was aardig wat onrust bij andere wachtenden omdat voor hen de transfer naar een ander verhuurbedrijf duidelijk niet zo goed geregeld was als bij ons. Of ze begrepen de regels niet zo goed.
Wij werden om 09.00 uur opgehaald. Met nog zo’n 6 andere families bij elkaar zat het ophaalbusje aardig vol. Vier mensen konden zelfs niet meer mee en moesten op de volgende bus wachten.
Eenmaal onderweg naar het verhuurbedrijf, kwamen twee mensen erachter dat ze toch niet in de goede bus zaten, omdat ze niet bij Fraserway gehuurd hadden. Dus moest de bus weer terug naar het hotel, koffers eruit, mensen eruit en weer op weg. De transfer duurde alles bij elkaar toch nog zo’n 30 minuten. Het inchecken bij Fraserway ging redelijk vlot, ondanks dat wij meestal niet haantje de voorste zijn, konden we toch om half elf de sleutels van de camper in ontvangst nemen en een kwartiertje later konden we erin. Na de uitgebreide informatie en uitleg over bepaalde zaken konden we vertrekken. Eerst maar langs de superstore om alle eerste levensbehoeften in te slaan, langs de liquorstore voor een lekker biertje en daarna, op naar de eerste camping. Bow Valley Campground, aan de voet van de Rocky Mountains, nabij Canmore.
We arriveerden er om 4 uur in de middag. Een mooie plek aan het water, nog niet al te druk maar helaas wel met een spoorrails aan de overkant van de rivier waar iedere 2 uur een trein overheen dendert. Qua natuur niet op aan te merken. Konijnen, eekhoorns, vogels en veel groen.
Terwijl JW de nieuw aangeschafte BBQ in elkaar zette, ruimde ik de inhoud van de koffers in de kasten. Daarna Happy Hour. En natuurlijk ’s avonds de bbq uitgeprobeerd.
Omdat we toch al lang wakker waren, zijn we maar weer redelijk vroeg naar bed gegaan. Samen in een bed zou een beetje te krap worden, de camper is niet supergroot. Dus JW ging in het bed achterin en ikzelf nam de boverslaper. Pffff. “Als een jonge hinde” sprong ik in bed. Niet dus. Een trapje waar je nauwelijks twee tenen tegelijk op kunt zetten, was het hulpmiddel om het bed in te komen. Ik merk toch dat ik geen 20 meer ben. Maar goed, ik ben er gekomen, en ik weet zeker dat ik aan het eind van deze vakantie als een lenige Jane het bed in slinger.
Gedurende de nacht koelde het steeds meer af in de camper. ’s Morgens hebben we dan toch maar de kachel aangedaan om de kilte even te verdrijven. Na het ontbijt zijn we richting Lake Louise gegaan. Onderweg stopten we even bij een Visitor Information center om een parktoegangspas te kopen. We wilden graag over de scenic Bow Valley Parkway rijden om daar nog wat wild te spotten, en natuurlijk om de natuur op z’n mooist te zien. Het voorjaar is hier nog maar net begonnen gezien het jonge groen aan de bomen en struiken dat nog maar net is uitgekomen.
Op de heenreis naar Lake Louise slechts een Elk gezien, en een poging gedaan om een bruine beer te spotten, maar helaas. Eenmaal bij het beroemde meer, bleek dat daar de winter nog niet helemaal was afgelopen. Het meer was nog steeds half bevroren, en op Lake Morraine, 14 km verder, liep men nog op het ijs. Ook de weg er naar toe was nog maar twee dagen geleden opengesteld voor verkeer ivm de sneeuw. We vervolgden onze reis weer terug naar de Camping, weer over de scenic route.
Nu hadden we meer geluk met de wilde dieren. Beren, bighorn sheep en weer een elk. Leuk hoor. Een prachtige route. Om half vijf waren we weer terug op de camping. Het is duidelijk te merken dat er weer weekend op komst is. De camping is voller dan de avond er voor. Bij terugkomst op de camping hing er een groene kaart op ons plaatsnummer. Een waarschuwing dat we voortaan de bbq niet onachtzaam mochten laten staan ivm beren. Tsja. Op de firepits kun je ook vlees bakken en koken, morsen met etenswaren ed, dus onze bbq was nauwelijks gebruikt, ingepakt dus. Maar regels zijn regels. We zullen gehoorzamen.
Na de leuke trip van vandaag even relaxed op de campsite met een biertje. De bbq wwer aangestoken voor de vleesspiezen, en met een lekkere frisse salade en gegrilde groenten erbij hadden we weer een gezonde maaltijd.


Vrijdag 22 mei.
Alweer begint de dag met een stralend zonnetje. Om half 5 begint het alweer te dagen, en omdat we het gisteravond om 10 uur al niet meer wakker konden houden zijn we vroeg naar bed gegaan. Dus dat betekent, vroeg wakker. Om half zeven opgestaan, ontbeten en onderweg naar Waterton Park.
Een rit van zo’n 350 km. Eerst nog even de vuilwatertanks legen en de benzinetank vullen, slurp (de camper) gebruikt ongeveer 1liter op 4 km, dus 100 liter erbij. Gelukkig zijn de prijzen hier nog niet zo gigantisch hoog als in Nederland, en bleken we een vrij goedkope pomp te hebben gevonden. 92 dollarcents per liter, is ca 72 eurocent.
We hadden ervoor gekozen om niet te lang op de 4 baan weg, tussen al die megavrachtauto’s te rijden. Via Highway 22, ook wel de Cowboy Trail genaamd, zijn we 250 km zuidwaarts gegaan. Naar Waterton Park. Een prachtige weg, met veel vergezichten, heuvels waar de natuur net wakker lijkt te zijn geworden. Het groen is nog zo sprankelend fris van kleur. De Rocky Mountains zijn steeds aan onze rechterkant. In Pincher Creek hebben we even gestopt voor een koffie en een broodje en nog wat boodschappen. Daarna doorgereden naar Waterton National park, en uiteindelijk hebben we gekozen voor Crandle Mountain Campground. Als we niet worden opgegeten door insecten of beren gaan we morgen de grens met de Verenigde Staten over. Dan zijn we in Glacier National park.