Varen

Woensdag 27 augustus.
Deze dag is een vaardag. Vanuit Ketchikan zijn we dinsdag vertrokken richting Tracy Arm.
De tocht naar de fjord ging door de Frederick Sound en Stephens Passage. De eerste is een baai waar veel walvissen foerageren, zo gaf de kapitein aan. Jammer genoeg was er tijdens het varen over die baai veel mist. Maar al met al hebben we er toch zo'n 20 stuks walvissen gezien, niet van zo heel dichtbij maar wel duidelijk. Het water was spiegelglad, dus ideaal om tussen de mistbanken door de zeezoogdieren te kunnen waarnemen. Op een gegeven moment dreef er ook een solitaire otter voorbij die op zijn rug lag te slapen. Het was eigenlijk best lekker weer om buiten op dek te staan. Wel fris, maar windstil.
Tracy Arm is een fjord, dat ooit een gletsjer was maar sinds 1845 in grootte is afgenomen met maar liefst 46 mile is ca 72 km. Het fjord eindigt dan ook bij de gletsjer, de South Sawyer Glacier. Omdat het fjord niet erg wijd is, moest de planning om deze in te varen verlaat worden, omdat er nog een ander cruiseschip in de fjord voer. Pas om 14.00 uur mochten we Tracy Arm invaren. Veel mensen stonden voor op dek van t schip, om e.e.a. zo natuurlijk mogelijk mee te maken. De tocht werd aangekleed met commentaar door een ranger met veel kennis over het gebied. Echter waren er twee momenten dat ze niet door de luidspreker tekst en uitleg mocht geven, omdat op die momenten door echt beschermd gebied gevaren werd en dan mag er geen geluidsoverlast zijn.
Het schip voer tot aan de gletsjer. Hoe dichter we erbij kwamen hoe kouder het werd. Ook kwamen er van lieverlee steeds meer ijsschotsen voorbij drijven. Stukken ijs die van de gletsjer waren afgebroken.
Volgens de deskundige was het een perfecte dag om de Gletsjer te zien, niet te zonnig maar licht bewolkt. Dan komt de blauwe kleur van het ijs beter tot zijn recht. (?)
Het schip bleef ongeveer drie kwartier op 1,5 mile van de gletsjer drijven met de motor stationair, zodat we getuige konden zijn van de "gunshots". De harde knallen die je hoort als er een barst in het ijs komt. Het was inderdaad af en toe oorverdovend en net een pistoolschot. Op diverse momenten brokkelden er ook grotere stukken ijs van de gletsjer, die vervolgens weer een enorme golf teweeg brachten. Spectaculair.
Na dit gletsjer spectakel is het schip gedraaid en via dezelfde route Tracy Arm weer uitgevaren. Op naar de volgende haven Juneau. Omdat Juneau maar een kippeeindje varen was, voer het schip maar halve kracht. Rond de klok van negen 'savond heeft de Amsterdam een baai opgezocht, het anker uitgegooid en tot de volgende ochtend 5 uur, de motoren utgezet. Anders zouden we veel te vroeg in de volgende haven aankomen en dat was niet de bedoeling. Zonder het te merken is de boot weer gaan varen om om 7 uur in Juneau aan te meren.