Naar het schip en schip ahoy.

Zondag 24 augustus, I feel skinny, oh so skinny.
We blijven toch wel een beetje een jetlag houden. Weer waren we in alle vroegte klaarwakker. Of misschien zijn we al zover uitgerust dat we niet meer slaap nodig hebben, maar dat voelt niet zo. Maar goed, het is zondag en dat betekent : inschepen.
De koffers moesten weer geordend worden, alle losse dingen weer bij elkaar gezocht en de nodige papieren voor het inschepen tevoorschijn gehaald worden.
Tegenover het hotel is een Grocery Store , waar we gisteravond koffie hebben gekocht, en lekkere koffie, en het plan was om daar een lekkere boterham te kopen met koffie als simpel ontbijt.( Want de komende twee weken zal het ons qua eten toch aan niets ontbreken)
Maar ik was te vroeg,as vanaf 8 uur konden vers bereide boterhammen en lekkere koffie gekocht worden, en ik was er om kwart over zeven.
Uiteindelijk toch maar besloten om in het hotel te ontbijten. Was ook heerlijk, dus....
Daarna de koffers gepakt, taxi besteld, rekening betaald en hop naar de cruiseterminal, pier 91.
We waren er al om even over tienen en wonder boven wonder konden we gelijk de koffers droppen, inchecken, en wachten tot we aan boord konden. Als je eenmaal onder de hoede van HAL personeel komt, wordt je compleet in de watten gelegd, is iedereen vrolijk en vriendelijk en bereid je bij alles te helpen. Het verliep heel gesmeerd allemaal. Tijdens het wachten in de enorme hal zagen we medepassagiers aan komen lopen, hobbelen, hinkelen in rolstoelen, van de ene been op de andere balanceren omdat twee benen tegelijk op de grond niet mogelijk was vanwege enorme deformaties door obesitas. Ja ja , we zijn in de States, Obese county. Heel spontaan kwam het liedje I Feel pretty, oh so,pretty in me op maar dan met de tekst: I feel skinny, oh so skinny.
Als je een paar van die waggelende mensen ziet , gaat er bij jezelf al direct een knop om, zodat je alle verleidingen van de komende weken kunt weerstaan.
Na een kleine anderhalf uur mensen kijken in de verzamelhal van de terminal, mochten we in groepen van belangrijkheid aan boord. Wij vallen onder de minst belangrijke want we hebben nog niet zoveel cruisedagen, maar omdat we toch relatief vroeg ingecheckt waren waren we toch bij de eerste groepen die aan boord mochten. Het liep allemaal heel gesmeerd.
Onze hut is prima. Het drankenpakket dat we zouden krijgen omdat we heel vroeg deze cruise hadden geboekt, lag klaar in de hut, samen met alle vouchers voor de excursies.
We kunnen voor $ 50,00 pppd drank bestellen. Toch een enorme kostenpost als je nagaat dat het een waarde vertegenwoordigd van zo'n $800,00 per persoon. En we hebben gemerkt dat er toch aardig wat mensen zijn die zo'n drankenkaart bij zich hebben. Ook lag er een uitnodiging voor een gratis diner in het Pinnacle Grill restaurant klaar, voor 6 september. Prima geregeld.
Om 3 uur moesten we naar de verplichte Lifeboat drill, een droge oefening bij de reddingsboten voor noodgevallen. 'T is maar dat weet waar je moet zijn, wat je moet doen en wat je ook vooral niet moet doen. Er zijn nogal wat rolstoel gebonden passagiers, dus ik houd mijn hart vast als er echt een noodsituatie ontstaat. Om 4 uur gingen de trossen los en waren we los van de wal. De ms Amsterdam zette koers naar de eerste aanleghaven: Ketchican.

Maandag 25 augustus.
Na een rustige, maar af en toe mistige nacht ( de misthoorn heeft regelmatig geblazen) besloot ik om maar eens goed de dag te beginnen. Om 7 uur ben ik naar de sportzaal gegaan om de spiertjes los te maken. Een half uur wandelen en een half uur fietsen. We zijn vandaag de hele dag aan het varen dus je moet je vertier toch een beetje aan boord zoeken.